Брда и долини (Пелистер)

U{te ne mo`am da si dojdam na sebe - ete tolku mi e ubavo!

Edna nedela prethodno...

Zborno mesto, pred glavna po{ta vo 5 nautro, poleka se sobira ekipata planinari: iskusni i novope~eni, povozrasni i pomladi, ma{ki , `enski, poglasni i potivki; vo internacionalen sostav: Makedonci , Srbi i edna [ve|anka. Site sme na broj-trgnuvame.  Adrenalin, energija se ~uvstvuva u{te po pat, smeewe...(dodeka nekoi se obiduvaat da pospijat u{te malku).

Vo Ni`opole sme okolu 9:30 i avanturata zapo~nuva. Toplo e, ako na~ekame nekoja senka po pat - odmarame malku. Ne e naporno, kako se iska~uvame pogore, panoramata e se poubava, ne mo`eme da odoleeme i fr~at fotoaparati na site strani; "ajde sam, ajde grupna, vo skok..."(da, da, se se toa "spontani" fotki J!). Na  horizontot stada divi kowi koi si u`ivaa vo {irinata na planinata, mali gle~erski ezerca, karpi... Koga stignavme kaj vtorata ~e{mi~ka znaevme deka ima u{te malku i ete sme, posle 3 ~asa i 40 minuti i pominati sedum kilometri na 2.200 mnv, pred nas eden skromen planinarski dom i Golemo Ezero, a {to pove}e bi posakale?

Eden sendvi~ i ~okoladce za energija i kratko razladuvawe na nozete vo ezeroto ne osve`ija dovolno - odime do kraj.Nema{e da bide celosno do`ivuvaweto da ne go videvme i Maloto Ezero i ako ne otidevme do vrvot. Mala (no odbrana ekipa) od 7 lu|e stigna na vrvot za dva ipol ~asa. ^uvstvoto e неверојатно! Deka si uspeal, deka si gore, deka mo`e{, i ne si sam , ima{ so kogo da spodeli{...pogled kon Gali~ica, Prespansko Ezero, Ohridsko Ezero, planini, patot vo forma na bukvata M...Dobredojde, so planinski ~aj poslu`en od strana na qubezniot ~i~ko prosledeno so prikazni okolu vrvot vo zima, potoa potpi{uvawe vo knigata, planinarski pe~ati, sve~eno dodeluvawe na planinarska kni{ka J ...u{te nekolku miga na u`ivawe, no vreme e za nazad, }e ne stemni!

Se razdeluvame so vrvot Pelister (2.601m), i ve}e kroime planovi za sledniot povisok vrv! Se vra}ame po srtot (ne deka skrativme tuku ete za da bide pointeresno), malata slabost vo kolenoto ja re{ivme so elasti~en zavoj, i ekipata prodol`uva ponatamu. Frlame posleden pogled na vrvot, potoa na Maloto Ezero , sega od drug agol. Zajdisonceto ni go odzema zdivot: boja na kajsija, potoa neonsko-portokalova i rozeva...Ve}e zaladuva, po~nuva da duva, a i gladni sme...

Vo sedum i trieset stignavme nazad, drugite ve}e sednale da ve~eraat, potpe~enite makaroni so sirewe izgledaat super! J Rakii~ka, (za "`iveli"), makaroni  i gostivarska baklava za desert (fala Goran!) i sekako zabavna programa by Kole: gitara, peewe i smeewe do edinaeset i ne{to...a neboto nave~er...ti se ~ini mo`e{ da gi dofati{ yvezdite.

Naspani i odmoreni se razbudivme i pred dogovorenoto vreme , pakuvawe i pojadok  i pred nas se u{te 14 kilometri simnuvawe do Braj~ino. Sega terenot e razli~en, visoka treva, paprati (i bocki, se prepora~uvaat dolgi pantoloni), karpi...potoa i {uma!

I kone~no, ezeroto {to go gledavme odozgora sega e pred nas, a nie nestrplivi da se opu{time, da se izladime i eve edna dobra ideja: }e zememe pedalina! I sekako naj-momentot, e sredbata so Toni i brat mu Xovani i u{te nekolku cigan~iwa koi ne sledea so pedalinata, (qubomorno ja peeja "Pa{a, pa{a"), pa sledi "vac juar nejm?", pa "Me saka{ li? - Ako ne me saka{, }e se frlam!"....priceless ви викам!!! J

Eve ne nazad vo Skopje, se pozdravuvame so gostite od Srbija :"Sre}en pat, se gledame naskoro (na Korab!)"...no tuka ne zavr{uva prikaznata, ova e po~etok.

Euforijata trae i vo ponedelnikot, nasmevkata trae i vo vtornikot, ja ~uvstvuvam istata energija i vnatre{na ispolnetost i vo sreda, ~etvrtok...se pra{uvam dali i na drugite im e taka? Toa e toa! Opijaneti od ubavina, sre}ni cela nedela spodeluvame sliki i so mislite sme tamu gore nekade, ne ne dopiraat sekojdnevnite mali/golemi problemi, sega se e polesno, se e mo`no, odmoreni, smireni i posilni sme!

Do slednata planinarska (avan)tura, srde~no ve pozdravuvam! J

p.s.  Ako za mnogu raboti vo dr`avava (zaradi koi sme nezadovolni i isfrustrirani) se ~uvstvuvame nemo}ni da vlijaeme, ona ne{to {to seu{te mo`eme da go napravime e da vladeeme so sopstveniot `ivot, da go iskoristime sekoj den na nadobar mo`en na~in, da napravime lu|eto okolu nas da se ~uvstvuvaat ubavo, davaj}i del od sebe, dobivame dvojno pove}e nazad.

планинарскиот дом на Големо Езеро

на врвот

панорама

Инспирација на тема: Жените на фронт!

(копирајт на насловот @Vnukot)

Читам тема на постот на @Vnukot се Жените на фронт, а ни еден коментар од жена...тргнав со коментар ама се оддолжи малку. Од таму произлезе текстов околу феминизмот (и спомениците).

Поентата на текстот е во следната реченица:" Овие храбри жени излегле да ја бранат својата земја наместо да седат дома и да чекаат да бидат силувани од некоја непријателска војска. Ја скршиле традицијата затоа што размислувале со своја глава. Знаеле дека светот нема да пропадне ако не научат совршено да плетат, но ќе пропадне ако ја загубат слободата!" И тие жени заслужуваат споменици, не само зошто се жени туку зошто го направиле тоа иако никој не го барал/очекувал од нив....Се сеќавам баба ми имаше една дебела книга "Жените во НОБ" , колку само бев горда кога го читав делчето каде беше запишано нејзиното име со краток текст одоздола...И ако некој посветил парк на тие жени, жално е тој простор да се натрупа со машки споменици (да биде јасно, немам ништо против споменикот на бранителите, ниту со Никола Карев од спротива), но се губи смислата. Тоа му доаѓа како да си дошол на плажа да се сончаш, си ставил пешкирче решен на цела плажа да ги покажеш стомачните кога до тебе оп! чадор за сонце и фамилија со 5 деца што трччаат наоколу и галамат...Исто како што кутриот (мал) Мисирков мораше да и отстапи простор на "големата" Триумфална капија.
Значи споменициве ми се омилена тема...ете излегов малку од контекст, сакав околу феминизмот...
Не се сметам за феминистка, ниту пак сметам дека треба 51%од пратениците да се жени исто како што не сметам дека треба да има "правична застапеност" на малцинствата во државната администрација (кои мораат дома да седат зошто нема работа), на факултетите (кога јас морав да освојам над 98 бода за да влезам, а дискриминираните со 60 или 70) и.т.н. Доколку научат/работат/знаат никој нема да им го оспори тоа и ќе си го добијат заслуженото место. Јас познавам многу жени менаџери повеќе или помалку успешни - исто како и мажите. Ете ја на пример Ермира Мехмети, ем Албанка, ем жена, ем паметна и успешна. Меѓутоа Ермира не е успешна ниту зошто е Албанка, ниту пак некој и попушта (особено во политиката) зошто е жена. Ја познавам уште одамна како вредна, упорна,желна за знаење и учење, европски ориентирана, со отворени погледи и напредни размислувања. Јас не би имала ништо против нејзе да и се изгради споменик, ем е дел од сегашноста (доста живееме во античкото минатото!), ем е жена, ем е симбол на мултиетничкиот состав на државава, ем постигнала нешто , жестоко се бори за тоа што верува и успева во тоа.

Имало и ќе има силни жени , без оглед дали се познати на јавноста или не, тие оставаат траг...Mожеби мажите повеќе сакаат да се експонираат, да доминираат, да се натпреваруваат, додека во природата на жените е повеќе тивко да помагаат на другите, да се борат за правдини, да усреќат некого отколку да се себепромовираат. Во таа смисла не се ни потребни споменици, тие живеат во срцата на оние кои ги сакаат и почитуваат.

Споменик, црква, гроб...тоа е само еден куп бронза, камен, метал.....непродуктивно трошење на пари. Она што е битно не е формата туку суштината, верник си ако интимно во себе се молиш (не ако одиш пред црква за Велигден), наместо споменик на Карев, направи модерна улица во Крушево со неговото име, ем ќе остане засекогаш ем ќе има и некоја корист (и за крушевчани, но и за туристите секако, да не ги изоставиме во оваа прилика). Се работи за различни концепти, додека "комуњарите" граделе патишта, училишта, домови на културата со име на нашите херои, овциве градат споменици и уште имаат доблест да кажат дека се големи патриоти?

На крај, да завршам околу феминизмот :-) ....Секој си врши избор во животот, има жени кариеристки, има жени домаќинки и едните и другите се среќни во својата улога, тоа никој не може да им го оспори или да им каже дека не се во право.
Јас сакам да пробам се. Особен предизвик и задоволство ми е да се натпреварувам на сите фронтови (не со мажите) туку со самата себе за да си докажам дека можам (исто колку ,можеби и повеќе, од било кој маж).

p.s. А примитивните коментари од типот на "жените се лоши возачи" или "мала, ми го дигаш спомеников" не се вредни ни за коментирање...можам само да ги процесирам како вицовите за плавуши и цајкани.

Tarzan i Dzejn

- Koj Tarzan poveke ti se dopagja?
- Ne razbiram…ima samo eden Tarzan (kako dedo mraz, neli) vistinskiot..?:-)
- Maliot (koga e so Cita) ili golemiot (koga se zaljubuva vo Djejn)?
- …… (ne odgovori)
Taa se zbuni…ponekogas I trebase poveke vreme da gi razbere rabotite, ili pak da se ubedi samata sebesi deka toa e toa…

I taka sred nok…ili rano nautro i tekna…poveke go saka maliot Tarzan. Toj e bezgrizen i srekjen, poseben, priroden i vessel, zabaven, naiven…a stom se pojavi zena ete ti problem…pa zaljubuvanje – sto e toa? Kako da se spravi? I potoa se vmesuvaat i drugi likovi i prikaznata dobiva voobicaen tek…ne e posebna. Zatoa go odbra maliot Tarzan.

No, dali imaa izbor voopsto?
Koga se zapocna taa mislese deka e igra , no izgleda deka poleka ja gubese kontrolata. Verojatno i na Tarzan ne mu bese lesno…

I sega sto?
Dali Tarzan I Dzejn treba da se zaedno ili treba sekoj da e srekjen vo svojot svet?

Луна

Мојот прв блог го посветувам на баба ми.

Баба ми Веселинка е родена 1925 година во Прилеп. На 15 години од чисти идеали и против сите (мајкини) молби и укажувања, скришно, една вечер заминала во партизани.
Партизанското име и е Луна (месечина).
Пукнала првата пушка во Прилеп и Куманово. Борбата започнала, нема враќање. Ја фатиле. Лежела во бугарски затвор 2 години...тепање, закани по нејзиниот и животот на домашните, глад, болест...гледала смрт, предавство и откажување, многумина потклекнале...
Но за инает (прилепски), не се предавала и ништо не признала. И издржала до крај.
Доживеа да се формира и изгради слободна и независна македонска држава.
....
Преживеала поплава, земјотрес, смрт на најблиските.
Доживеа да ја симне шофер во градски автобус заради тоа што покажала споменица од '41ва наместо карта.
...
По смртта на мајка ми полека почна да се губи, како да не е присутна...сега можеби и не е свесна дека доживеа да се гради музеј на жртви од комунизмот. И да се запоставуваат и рушат спомениците на соборците. Да ги нарекуваат комуњари!

Сега има полни 86 години. Живее во центар. Таа е мојата инспирација.
За мене таа е жив споменик на непокорот, вистината, искреноста и истрајноста.
А кој е воинот на коњ?