Friday, December 30, 2011

Новогодишна желба


Ако посакам здравје, пари, среќа
парите се отепувачка
среќата со пари нес е купува
а здравјето нема цена


Ако посакам остварување на сите желби и соништа
Што ќе ми остане потоа?
Џабе живееш ако не сонуваш.

Ако посакам успех,нема да згрешам
но и успехот е релативен.
Секогаш може уште повеќе, подалеку, подобро.

Посакувам ЉУБОВ.
Зошто таа никогаш не е клише,
лекува,
мотив е и поддршка за секој успех,
и да е само копнеж и неостварен сон,
љубовта е се што ми треба.


За оние кои ја нашле,
да ја чуваат, негуваат, милуваат

За оние кои сеуште ја бараат, 
да уживаат во потрагата
Таа нив ќе ги пронајде.

За оние кои од неа се разочарале
да и дадат уште една шанса,
и уште една, и уште една.

За оние со слатка дилема
помеѓу разумот и срцето
навивам за срцето :-)

За оние кои тајно љубат,
За оние за кои љубовта станала навика,
За оние кои велат "Нашето поминало"
...
Застанете за момент,
Гушнете  и бакнете се,
Танцувајте, споделувајте, милувајте се,
Радувајте се заедно
Кажувајте си смешки почесто
Приредувајте си убави изненадувања.

Уживајте во секој момент од 2012 година. :-)

Sunday, December 11, 2011

Скопје-Водно-Матка (Светски ден на планината 11.12.2011)


 Недела 11.12.2011,
 додека градот спие по лудо поминатата саботна вечер , планинарите се будат рано во 6...зборно место Кочо Рацин во 7.
Се пребројуваме, од 12 attending само тројца на зборно место...
Ратко, јас и Дамир 08:50 h. на врв


















Секој има своја причина зошто не стигнал (некој болен, некој не е во градов, некој го мрзи да стане рано..) но сите што дошле (и не само од Скопје, туку и автобуси со планинари и од другите градови) имаат само една причина, за сите иста, а тоа е да се биде во природа. Да се помине еден ден на чист воздух, во дружење и  физичка активност, да се откријат (или да се доживеат одново) убавините кои од секогаш ни биле на дофат. Имаме парк-шума во градов, идеална за рекреација, имаме кањон, имаме манастири изградени на најнепристапни истовремено и најубави места.
И се ова го знаеме, но мечтаеме секогаш за некоја друга земја, секогаш поубава, некои подобри времиња, заборавајќи да го живееме моментот сега и овде.
Водно

Времето беше одлично, студено, но не премногу, не дуваше дури ни на врв на Водно, значи идеално. 










Друштвото беше мало, но одбрано J, се смеевме, малку дебатиравме, се сликавме по пат,  од време на време застанувавме за да поуживаме во глетката... додека Скопје одозгора изгледаше како  езеро (потонато во магла), пред нас се отвори хоризонт на планински врвови: Солунска Глава, пред нас Скопска Црна Гора, Шапка (со снежна шапка).
Одевме по сртот, наместо по другата обиколна патека, според Дамир (нашиот водич) одевме по најекстремната патека но со најубав поглед. 

Манастирот Свети Никола Шишевски

Излеговме кај Шишевскиот манастир, наполнивме вода од изворот и продолживме надолу по патеките со камења покриени лисја директнно до езерото.


















Повикавме чамец и преку езерото стигнавме од другата страна.
Across the lake :-)
  
И како што го преминавме езерото, преминавме од светот на дивата природа и тишината, во цивилизација: џагор, многу расположени луѓе, си мезат со греана ракија/вино, салати, ајвар и сирење...дел од нашето друштво веќе беа седнати во кафанчето на баничка со кисело млеко. Не сакам да ја уништам приказнава споменувајќи за цените во кафаната, ама 250 денари за вешалица е многу. Инаку супер беше, дури и чалгии ни свиреа, одма се направи атмосфера. Потоа така гладни и изморени пробавме (море не само што пробавме и репете земавме) од гравчето со колбас, превкусно.





Денот во декемви е краток, почна да се стемнува уште во 4-5, а и да заладува, па со полна душа од убави впечатоци тргнавме накај дома.
 Уште еден понеделник е пред нас, напорна работна недела и нови предизвици за кои енергија црпиме токму од вакви искуства во природа.

Thursday, November 3, 2011

Месец на три точки



... три точки
како тишина,
како грутка во грлото,
како возбуда, исчекување
како самоцензура,  стоп – внимавај!

... три точки
нешто помеѓу,  
ни ваму ни таму, некаде на пола пат,
како храбар почеток ...без финиш, 
како продолжува (во непознат правец).

...три точки
како се, или како ништо посебно
како јас и ти.

Tuesday, November 1, 2011

Ако е за фајде - ДОСТА е!


preku narodni pogovorki  ...
 za NOVINARSTVOTO (денес)
-          Ku~iwata laat, karavanot si vrvi!
-          Denes si utre ne si! (novinar)
-          Sad ga vidi{, sad ga ne vidi{! (fr~at otkazi i kazni ZA NEPODOBNITE)
-          Ne si stavaj trn vo zdrava noga (sedi miren, ne branuvaj!)
-          Tri pati meri-edna{ se~i (pred da objavi{ ne{to)
-          Kadija te tu`i, kadija te sudi. (nepravedno visoki kazni za novinarite)
-          Kaj ima sila nema pravdina.
-          Slu{aj {to ti zboruvam, ne gledaj {to pravam. (poim za debata)
-          Ima samo edna vistina (nivnata)
-     Bega ko |avol od temjan. (od novinarsko pra{awe i od debata)
-          Badijala raboti, badijala ne sedi. (za mizernite plati)
-          Se se vra}a se se pla}a. (}e izleze li vistinata na videlina?!)
-          Da vidam da ne veruvam (za site manipulacii i izvrtuvawe na faktite)
-          Edna lastovica ne pravi prolet
-          Ako ne mo`e{ da gi pobedi{ pridru`i im se (pa potoa uni{ti gi) (za Dnevnik)
-          Ako ne so milost-toga{ so sila (A, ubavo vi ka`avme deka }e se presmetame so neistomislenicite...)
-          Izdaica roda svoga (A1 la`e, predavnicite od Brisel itn.)
-          100 stapa po tuѓ grb ne bolat.
-          So sila na ~ovek mo`e{ da mu zeme{, ne mo`e{ da dade{ (za kritikite od EU)
-          Gladna koko{ka proso sonuva (za nade`ta za profesionalno novinarstvo, vra}awe na dostoinstvoto na novinarite)
-          Ako e za fajde - DOSTA E!

Saturday, August 27, 2011

Брда и долини (Пелистер)

U{te ne mo`am da si dojdam na sebe - ete tolku mi e ubavo!

Edna nedela prethodno...
Zborno mesto, pred glavna po{ta vo 5 nautro, poleka se sobira ekipata planinari: iskusni i novope~eni, povozrasni i pomladi, ma{ki , `enski, poglasni i potivki; vo internacionalen sostav: Makedonci , Srbi i edna [ve|anka. Site sme na broj-trgnuvame.  Adrenalin, energija se ~uvstvuva u{te po pat, smeewe...(dodeka nekoi se obiduvaat da pospijat u{te malku).

Vo Ni`opole sme okolu 9:30 i avanturata zapo~nuva. Toplo e, ako na~ekame nekoja senka po pat - odmarame malku. Ne e naporno, kako se iska~uvame pogore, panoramata e se poubava, ne mo`eme da odoleeme i fr~at fotoaparati na site strani; "ajde sam, ajde grupna, vo skok..."(da, da, se se toa "spontani" fotki J!). Na  horizontot stada divi kowi koi si u`ivaa vo {irinata na planinata, mali gle~erski ezerca, karpi... Koga stignavme kaj vtorata ~e{mi~ka znaevme deka ima u{te malku i ete sme, posle 3 ~asa i 40 minuti i pominati sedum kilometri na 2.200 mnv, pred nas eden skromen planinarski dom i Golemo Ezero, a {to pove}e bi posakale?

Eden sendvi~ i ~okoladce za energija i kratko razladuvawe na nozete vo ezeroto ne osve`ija dovolno - odime do kraj.Nema{e da bide celosno do`ivuvaweto da ne go videvme i Maloto Ezero i ako ne otidevme do vrvot. Mala (no odbrana ekipa) od 7 lu|e stigna na vrvot za dva ipol ~asa. ^uvstvoto e неверојатно! Deka si uspeal, deka si gore, deka mo`e{, i ne si sam , ima{ so kogo da spodeli{...pogled kon Gali~ica, Prespansko Ezero, Ohridsko Ezero, planini, patot vo forma na bukvata M...Dobredojde, so planinski ~aj poslu`en od strana na qubezniot ~i~ko prosledeno so prikazni okolu vrvot vo zima, potoa potpi{uvawe vo knigata, planinarski pe~ati, sve~eno dodeluvawe na planinarska kni{ka J ...u{te nekolku miga na u`ivawe, no vreme e za nazad, }e ne stemni!

Se razdeluvame so vrvot Pelister (2.601m), i ve}e kroime planovi za sledniot povisok vrv! Se vra}ame po srtot (ne deka skrativme tuku ete za da bide pointeresno), malata slabost vo kolenoto ja re{ivme so elasti~en zavoj, i ekipata prodol`uva ponatamu. Frlame posleden pogled na vrvot, potoa na Maloto Ezero , sega od drug agol. Zajdisonceto ni go odzema zdivot: boja na kajsija, potoa neonsko-portokalova i rozeva...Ve}e zaladuva, po~nuva da duva, a i gladni sme...

Vo sedum i trieset stignavme nazad, drugite ve}e sednale da ve~eraat, potpe~enite makaroni so sirewe izgledaat super! J Rakii~ka, (za "`iveli"), makaroni  i gostivarska baklava za desert (fala Goran!) i sekako zabavna programa by Kole: gitara, peewe i smeewe do edinaeset i ne{to...a neboto nave~er...ti se ~ini mo`e{ da gi dofati{ yvezdite.

Naspani i odmoreni se razbudivme i pred dogovorenoto vreme , pakuvawe i pojadok  i pred nas se u{te 14 kilometri simnuvawe do Braj~ino. Sega terenot e razli~en, visoka treva, paprati (i bocki, se prepora~uvaat dolgi pantoloni), karpi...potoa i {uma!
I kone~no, ezeroto {to go gledavme odozgora sega e pred nas, a nie nestrplivi da se opu{time, da se izladime i eve edna dobra ideja: }e zememe pedalina! I sekako naj-momentot, e sredbata so Toni i brat mu Xovani i u{te nekolku cigan~iwa koi ne sledea so pedalinata, (qubomorno ja peeja "Pa{a, pa{a"), pa sledi "vac juar nejm?", pa "Me saka{ li? - Ako ne me saka{, }e se frlam!"....priceless ви викам!!! J

Eve ne nazad vo Skopje, se pozdravuvame so gostite od Srbija :"Sre}en pat, se gledame naskoro (na Korab!)"...no tuka ne zavr{uva prikaznata, ova e po~etok.

Euforijata trae i vo ponedelnikot, nasmevkata trae i vo vtornikot, ja ~uvstvuvam istata energija i vnatre{na ispolnetost i vo sreda, ~etvrtok...se pra{uvam dali i na drugite im e taka? Toa e toa! Opijaneti od ubavina, sre}ni cela nedela spodeluvame sliki i so mislite sme tamu gore nekade, ne ne dopiraat sekojdnevnite mali/golemi problemi, sega se e polesno, se e mo`no, odmoreni, smireni i posilni sme!

Do slednata planinarska (avan)tura, srde~no ve pozdravuvam! J

p.s.  Ako za mnogu raboti vo dr`avava (zaradi koi sme nezadovolni i isfrustrirani) se ~uvstvuvame nemo}ni da vlijaeme, ona ne{to {to seu{te mo`eme da go napravime e da vladeeme so sopstveniot `ivot, da go iskoristime sekoj den na nadobar mo`en na~in, da napravime lu|eto okolu nas da se ~uvstvuvaat ubavo, davaj}i del od sebe, dobivame dvojno pove}e nazad.



планинарскиот дом на Големо Езеро
на врвот
панорама

Wednesday, July 20, 2011

Инспирација на тема: Жените на фронт!

(копирајт на насловот @Vnukot)

Читам тема на постот на @Vnukot се Жените на фронт, а ни еден коментар од жена...тргнав со коментар ама се оддолжи малку. Од таму произлезе текстов околу феминизмот (и спомениците).

Поентата на текстот е во следната реченица:" Овие храбри жени излегле да ја бранат својата земја наместо да седат дома и да чекаат да бидат силувани од некоја непријателска војска. Ја скршиле традицијата затоа што размислувале со своја глава. Знаеле дека светот нема да пропадне ако не научат совршено да плетат, но ќе пропадне ако ја загубат слободата!" И тие жени заслужуваат споменици, не само зошто се жени туку зошто го направиле тоа иако никој не го барал/очекувал од нив....Се сеќавам баба ми имаше една дебела книга "Жените во НОБ" , колку само бев горда кога го читав делчето каде беше запишано нејзиното име со краток текст одоздола...И ако некој посветил парк на тие жени, жално е тој простор да се натрупа со машки споменици (да биде јасно, немам ништо против споменикот на бранителите, ниту со Никола Карев од спротива), но се губи смислата. Тоа му доаѓа како да си дошол на плажа да се сончаш, си ставил пешкирче решен на цела плажа да ги покажеш стомачните кога до тебе оп! чадор за сонце и фамилија со 5 деца што трччаат наоколу и галамат...Исто како што кутриот (мал) Мисирков мораше да и отстапи простор на "големата" Триумфална капија.
Значи споменициве ми се омилена тема...ете излегов малку од контекст, сакав околу феминизмот...
Не се сметам за феминистка, ниту пак сметам дека треба 51%од пратениците да се жени исто како што не сметам дека треба да има "правична застапеност" на малцинствата во државната администрација (кои мораат дома да седат зошто нема работа), на факултетите (кога јас морав да освојам над 98 бода за да влезам, а дискриминираните со 60 или 70) и.т.н. Доколку научат/работат/знаат никој нема да им го оспори тоа и ќе си го добијат заслуженото место. Јас познавам многу жени менаџери повеќе или помалку успешни - исто како и мажите. Ете ја на пример Ермира Мехмети, ем Албанка, ем жена, ем паметна и успешна. Меѓутоа Ермира не е успешна ниту зошто е Албанка, ниту пак некој и попушта (особено во политиката) зошто е жена. Ја познавам уште одамна како вредна, упорна,желна за знаење и учење, европски ориентирана, со отворени погледи и напредни размислувања. Јас не би имала ништо против нејзе да и се изгради споменик, ем е дел од сегашноста (доста живееме во античкото минатото!), ем е жена, ем е симбол на мултиетничкиот состав на државава, ем постигнала нешто , жестоко се бори за тоа што верува и успева во тоа.

Имало и ќе има силни жени , без оглед дали се познати на јавноста или не, тие оставаат траг...Mожеби мажите повеќе сакаат да се експонираат, да доминираат, да се натпреваруваат, додека во природата на жените е повеќе тивко да помагаат на другите, да се борат за правдини, да усреќат некого отколку да се себепромовираат. Во таа смисла не се ни потребни споменици, тие живеат во срцата на оние кои ги сакаат и почитуваат.

Споменик, црква, гроб...тоа е само еден куп бронза, камен, метал.....непродуктивно трошење на пари. Она што е битно не е формата туку суштината, верник си ако интимно во себе се молиш (не ако одиш пред црква за Велигден), наместо споменик на Карев, направи модерна улица во Крушево со неговото име, ем ќе остане засекогаш ем ќе има и некоја корист (и за крушевчани, но и за туристите секако, да не ги изоставиме во оваа прилика). Се работи за различни концепти, додека "комуњарите" граделе патишта, училишта, домови на културата со име на нашите херои, овциве градат споменици и уште имаат доблест да кажат дека се големи патриоти?

На крај, да завршам околу феминизмот :-) ....Секој си врши избор во животот, има жени кариеристки, има жени домаќинки и едните и другите се среќни во својата улога, тоа никој не може да им го оспори или да им каже дека не се во право.
Јас сакам да пробам се. Особен предизвик и задоволство ми е да се натпреварувам на сите фронтови (не со мажите) туку со самата себе за да си докажам дека можам (исто колку ,можеби и повеќе, од било кој маж).

p.s. А примитивните коментари од типот на "жените се лоши возачи" или "мала, ми го дигаш спомеников" не се вредни ни за коментирање...можам само да ги процесирам како вицовите за плавуши и цајкани.

Sunday, July 10, 2011

Tarzan i Dzejn

- Koj Tarzan poveke ti se dopagja?
- Ne razbiram…ima samo eden Tarzan (kako dedo mraz, neli) vistinskiot..?:-)
- Maliot (koga e so Cita) ili golemiot (koga se zaljubuva vo Djejn)?
- …… (ne odgovori)
Taa se zbuni…ponekogas I trebase poveke vreme da gi razbere rabotite, ili pak da se ubedi samata sebesi deka toa e toa…

I taka sred nok…ili rano nautro i tekna…poveke go saka maliot Tarzan. Toj e bezgrizen i srekjen, poseben, priroden i vessel, zabaven, naiven…a stom se pojavi zena ete ti problem…pa zaljubuvanje – sto e toa? Kako da se spravi? I potoa se vmesuvaat i drugi likovi i prikaznata dobiva voobicaen tek…ne e posebna. Zatoa go odbra maliot Tarzan.

No, dali imaa izbor voopsto?
Koga se zapocna taa mislese deka e igra , no izgleda deka poleka ja gubese kontrolata. Verojatno i na Tarzan ne mu bese lesno…

I sega sto?
Dali Tarzan I Dzejn treba da se zaedno ili treba sekoj da e srekjen vo svojot svet?

Tuesday, June 21, 2011

Луна

Мојот прв блог го посветувам на баба ми.

Баба ми Веселинка е родена 1925 година во Прилеп. На 15 години од чисти идеали и против сите (мајкини) молби и укажувања, скришно, една вечер заминала во партизани.
Партизанското име и е Луна (месечина).
Пукнала првата пушка во Прилеп и Куманово. Борбата започнала, нема враќање. Ја фатиле. Лежела во бугарски затвор 2 години...тепање, закани по нејзиниот и животот на домашните, глад, болест...гледала смрт, предавство и откажување, многумина потклекнале...
Но за инает (прилепски), не се предавала и ништо не признала. И издржала до крај.
Доживеа да се формира и изгради слободна и независна македонска држава.
....
Преживеала поплава, земјотрес, смрт на најблиските.
Доживеа да ја симне шофер во градски автобус заради тоа што покажала споменица од '41ва наместо карта.
...
По смртта на мајка ми полека почна да се губи, како да не е присутна...сега можеби и не е свесна дека доживеа да се гради музеј на жртви од комунизмот. И да се запоставуваат и рушат спомениците на соборците. Да ги нарекуваат комуњари!

Сега има полни 86 години. Живее во центар. Таа е мојата инспирација.
За мене таа е жив споменик на непокорот, вистината, искреноста и истрајноста.
А кој е воинот на коњ?