Скопје-Водно-Матка (Светски ден на планината 11.12.2011)

 Недела 11.12.2011,

 додека градот спие по лудо поминатата саботна вечер , планинарите се будат рано во 6...зборно место Кочо Рацин во 7.

Се пребројуваме, од 12 attending само тројца на зборно место...

Ратко, јас и Дамир 08:50 h. на врв

Секој има своја причина зошто не стигнал (некој болен, некој не е во градов, некој го мрзи да стане рано..) но сите што дошле (и не само од Скопје, туку и автобуси со планинари и од другите градови) имаат само една причина, за сите иста, а тоа е да се биде во природа. Да се помине еден ден на чист воздух, во дружење и  физичка активност, да се откријат (или да се доживеат одново) убавините кои од секогаш ни биле на дофат. Имаме парк-шума во градов, идеална за рекреација, имаме кањон, имаме манастири изградени на најнепристапни истовремено и најубави места.

И се ова го знаеме, но мечтаеме секогаш за некоја друга земја, секогаш поубава, некои подобри времиња, заборавајќи да го живееме моментот сега и овде.

Водно

Времето беше одлично, студено, но не премногу, не дуваше дури ни на врв на Водно, значи идеално. 

Друштвото беше мало, но одбрано J, се смеевме, малку дебатиравме, се сликавме по пат,  од време на време застанувавме за да поуживаме во глетката... додека Скопје одозгора изгледаше како  езеро (потонато во магла), пред нас се отвори хоризонт на планински врвови: Солунска Глава, пред нас Скопска Црна Гора, Шапка (со снежна шапка).

Одевме по сртот, наместо по другата обиколна патека, според Дамир (нашиот водич) одевме по најекстремната патека но со најубав поглед. 

Манастирот Свети Никола Шишевски

Излеговме кај Шишевскиот манастир, наполнивме вода од изворот и продолживме надолу по патеките со камења покриени лисја директнно до езерото.

Повикавме чамец и преку езерото стигнавме од другата страна.

Across the lake :-)

  

И како што го преминавме езерото, преминавме од светот на дивата природа и тишината, во цивилизација: џагор, многу расположени луѓе, си мезат со греана ракија/вино, салати, ајвар и сирење...дел од нашето друштво веќе беа седнати во кафанчето на баничка со кисело млеко. Не сакам да ја уништам приказнава споменувајќи за цените во кафаната, ама 250 денари за вешалица е многу. Инаку супер беше, дури и чалгии ни свиреа, одма се направи атмосфера. Потоа така гладни и изморени пробавме (море не само што пробавме и репете земавме) од гравчето со колбас, превкусно.

Денот во декемви е краток, почна да се стемнува уште во 4-5, а и да заладува, па со полна душа од убави впечатоци тргнавме накај дома.

 Уште еден понеделник е пред нас, напорна работна недела и нови предизвици за кои енергија црпиме токму од вакви искуства во природа.